De meest kritische en dappere journalisten van Nederland komen niet aan de bak. Zij die het bloed onder de nagels van machthebbers halen, zij die letterlijk met gevaar voor eigen leven onderzoek doen om misstanden aan te kaarten. Voor hen zijn er geen banen op Nederlandse redacties.
Ik heb het over mensen als Peterson Ssendi, die een aantal weken geleden aan het Eindhovens Dagblad vertelde hoe hij uit Uganda naar Nederland vluchtte na zijn journalistieke strijd tegen een wet die een levenslange gevangenisstraf zet op homoseksueel gedrag. En over Fatima Khaled Saad, die maandenlang werd gemarteld in een Syrische gevangenis, vanwege haar verslagen over protesten tegen de Syrische regering en die na haar ontsnapping Nederland wist te bereiken. Ondanks de enorme hoeveelheid kennis en ervaring die zij meebrengen vanuit het buitenland, staan redacties niet te springen om deze journalisten.
Heel even kwamen ze in Denemarken aan het woord. De Deense krant Informatíon bracht op vrijdag 9 oktober een themanummer uit, volledig gemaakt door journalisten die naar Denemarken vluchtten. Doel: de vluchtelingen zelf eens aan het woord laten. Een sympathieke actie. Toch kon ik een cynische gedachte niet onderdrukken: wat een geweldige publiciteitsstunt voor deze krant die binnen no-time was uitverkocht, terwijl de vluchtelingenjournalisten zelf er waarschijnlijk niet veel verder mee zijn gekomen.
Tegelijk met de instroom van kritische buitenlandse journalisten zijn we met z’n allen nog niet uitgediscussieerd over de ‘diversiteitskwestie’. Worden niet-Nederlanders voldoende vertegenwoordigd in verhalen op tv en in de krant? Hoe kunnen redacties meer afspiegelen dan alleen de blanke, mannelijke veertigplussers in onze samenleving.
Ben ik nu de enige die hier een simpel vraag-en-aanbod-verhaal ziet?
We beschikken in Nederland over een groeiende groep zeer kritische en dappere journalisten met een enorme kennis van het leven in diverse landen en culturen waar de gemiddelde blanke journalist weinig van weet. Wordt het niet tijd om verder te kijken dan themanummers en interviews met deze mensen?
Ik pleit voor het inzetten van deze journalisten om onze redacties te verrijken. Nee, dat zal niet gemakkelijk zijn. Er moet gesleuteld worden aan taalvaardigheid en kennis van de Nederlandse maatschappij. Maar laten we er gewoon eens aan beginnen en kijken hoe ver we komen. Misschien wel in samenwerking met het UWV of met hulp van overheidssubsidies.
En wellicht kan de NVJ ondersteuning bieden, of ViP. Deze journalisten zijn immers ook gewoon Vers in de Nederlandse Pers.
De NVJ biedt leden en/of bestuursleden van de NVJ een podium om hun visie op de journalistiek onder de aandacht te brengen of commentaar te leveren op actuele ontwikkelingen in de media. Zij doen dit op persoonlijke titel en vertolken niet noodzakelijkerwijs de standpunten van de vereniging.