Cigdem Yuksel: 'Ik probeer de voorwaarden ook in eigen hand te houden'

Foto: Cigdem Yuksel / Met haar serie over Syrische kinderarbeid won ze de Canon Zilveren Camera 2016. / Gefotografeerd met een Canon EOS 5D Mark III, met een EF 24-70 mm f/2.8L USM lens en een ledlampje.

Fatme Hassan (8) uit Aleppo werkt in de Oost-Turkse stad Gaziantep en verdient ongeveer tussen de 50 en 200 euro per maand, afhankelijk van het aantal uren dat ze werkt.

"Ik denk dat ze wel konden zien dat we oprecht geïnteresseerd waren in de kinderen"

De opdracht

“Het idee was om in 2016 samen met de Volkskrant-verslaggevers Anneke Stoffelen en Sakir Khader een groot verhaal te maken over vluchtelingen. We waren eerder in Izmir geweest om een verhaal over smokkelaars vast te leggen. Toen viel me al op dat er zoveel Syrische kinderen in restaurantjes werkten.”  

De productie

“Terug in Turkije, in Gaziantep, zijn we op zoek gegaan naar werkende kinderen. We kregen te horen dat we in het schoenendistrict moesten zijn. ‘s Ochtends zagen we massa’s kinderen om zeven uur ‘s ochtends naar fabrieken gaan. We klopten letterlijk op de deuren en vroegen de – vaak Syrische - eigenaren of we de kinderen mochten spreken. Het hielp dat Sakir Arabisch spreekt en ik Turks, en dat we een islamitische achtergrond delen. Ik denk dat ze wel konden zien dat we oprecht geïnteresseerd waren in de kinderen en dat we op geen enkele manier uit waren op sensatie of beschuldigingen. In Gaziantep zijn we twaalf dagen aan het werk geweest. Ik heb meer dan twintig kinderen gefotografeerd en ten slotte een selectie gemaakt van elf foto’s. Het was vooral zoeken naar één consistente lijn. Zowel in kleur als in compositie.”  

De impact

“De serie liet, denk ik, een realiteit zien, die we nog niet hadden gezien en waarvan we het bestaan niet wisten. Het gaf een inzicht in ons Europees vluchtelingenbeleid en de opvang in de regio.”  

De vergoeding

“Als ik voor de krant op reis ga, ontvang ik een dagtarief. In Gaziantep werden onze kosten vergoed plus de publicatie van de serie. Wat het me opleverde weegt op tegen de inspanningen. Op alle foto’s die ik maak, ook voor de Volkskrant, rust copyright. Uiteindelijk zijn het mijn foto’s en ook de Volkskrant ziet dit echt als mijn serie. Ik probeer de voorwaarden ook in eigen hand te houden, uiteindelijk leef ik van mijn foto’s.”  

De fotojournalistiek

“Het verdienmodel van uitsluitend fotojournalistiek is niet sterk genoeg. Ik krijg ook opdrachten uit andere sectoren en dat zorgt ervoor dat ik goed kan leven van mijn fotografie. Verder probeer ik me meer te richten op video. De manier waarop wij naar nieuws en beeld kijken, verandert sterk. Die combinatie van beeld, video en audio vind ik superinteressant.”