De meeste mensen kijken een gegeven paard niet in de bek. Anjers, zoete rode wijn of de gedichten van Toon Hermans? Even slikken, maar dan toch een hartelijk merci! Zo niet Peter de Waard, Volkskrantcolumnist en al 40 jaar lid van de NVJ. Waarvoor dank, mijnheer de Waard. In zijn column van 20 februari 2019 beschrijft hij hoe hij voor zijn trouw een boekenbon mocht ontvangen. Zo zijn wij bij de NVJ. Maar geen merci uit de pen van Peter. Peter gaat rekenen: 20 euro cadeau voor 40 jaar contributie, toch al snel goed voor € 10.000 en met rente de waarde van een middenklasse auto.
Boekenbon
donderdag 28 februari 2019
'En omdat met een gemiddeld arbeidsconflict al snel een uur of 15 gemoeid is, rinkelt de kassa op de Zuidas (ook kantoren op stand): 15 x € 250,--, op zijn minst!' (Hollandse Hoogte)
Tja, en wat krijg je daar dan voor: een boekenbon dus, een NVJ-kantoor op stand en juridische bijstand bij een conflict met de baas. En dat weet De Waard heel stellig: “bijna iedereen die zo’n conflict heeft, kiest zijn eigen raadsman”. Hoe weet u dat mijnheer de Waard? Want onze cijfers laten anders zien: een kwart van onze werknemersleden klopt jaarlijks bij de NVJ-advocaten aan met een arbeidsrechtelijk probleem. Gelukkig niet altijd als gevolg van een conflict met de baas, maar vaak dreigt dat wel. En gelukkig zijn de leden die kiezen voor de NVJ-advocaat heel tevreden. 92 procent van de cliënten van de NVJ-advocaten beoordeelt de wijze waarop de zaak is behandeld met een ’uitstekend’ of ‘goed’. Een best goeie reden voor de keuze voor een NVJ-advocaat. En ook nog gratis! Waarom zou je dan eigenlijk je eigen raadsman te kiezen tegen een uurtarief dat een jaarcontributie van de NVJ ver overstijgt? En omdat met een gemiddeld arbeidsconflict al snel een uur of 15 gemoeid is, rinkelt de kassa op de Zuidas (ook kantoren op stand): 15 x € 250,--, op zijn minst! Het mag hoor Peter, maar waarom?
In de laatste alinea van zijn column krabt Peter zich achter de oren en bedenkt hij dat solidariteit (en de cao) ook nog wel redenen zijn NVJ-lid te zijn. Solidariteit doe je voor de aardigheid (net als dankjewel zeggen), maar die cao levert wel weer keiharde euro’s op. En aan het einde van die zuinige column komt dan toch nog de verrassende conclusie dat “die 150 euro per jaar vergeleken met wat freelancers krijgen, snel is terugverdiend”. Peter nogmaals bedankt. En als we dan toch over ‘what’s in it for me’ beginnen, laten we het dan ook hebben over de extra vakantiedagen, seniorendagen, zorgverlof en andere leukigheidjes uit de cao. En ja, voor een cao heb je een vakbond nodig. Juist de door het mededingingsrecht veroorzaakte onmogelijkheid in cao’s ook over de tarieven van freelancers te onderhandelen, heeft de ‘race to the bottom’ van de freelancetarieven veroorzaakt.
Feiten, mijnheer de Waard.
Yvonne Berkeljon is advocaat en hoofd juridische zaken NVJ