Druk met onszelf

dinsdag 21 oktober 2014

Het is vast toeval. Drie organisaties waarmee ik te maken heb, verkeren in een soms crisisachtig proces van verandering. Mijn oude werkgever Wegener wurmt zich na zeven zware jaren uit onder het Mecom-juk; de FNV in Beweging is een FNV in Beroering geworden, nadat oude reflexen het noodzakelijke fusieproces op scherp hebben gezet; en de NVJ heeft nog steeds de bestuurscrisis van begin 2013 niet volledig verteerd en de hoognodige draai naar de toekomst gemaakt.

Zo maar enkele overeenkomsten tussen deze drie: krimp, functieverlies, de blik naar binnen. De FNV heeft er zelfs een apart orgaan voor in het leven geroepen, de Transitieraad. Een gezelschap van bondsvoorzitters en andere bestuurders, onder wie ondergetekende namens de NVJ, die Ton Heerts c.s. van ‘zwaarwegend advies’ voorzien over alles wat er in de FNV omgaat, voordat het bestuur daarmee spitsroeden gaat lopen bij het ledenparlement. Buiten stormt het, maar driekwart van de agenda van deze Transitieraad gaat nu al enkele jaren over het fusieproces, statuten, overeenkomsten, interne verhoudingen en kwesties.

Bij de NVJ is het lange tijd helaas niet veel anders geweest. Sinds ik in het najaar van 2012 bij het bestuur aanschoof en in mei 2013 officieel benoemd werd tot vicevoorzitter en penningmeester, zijn we vooral druk geweest met onszelf. Gelukkig heeft de werkorganisatie aan de Johannes Vermeerstraat, ondanks een forse ingreep in haar gelederen, de winkel intussen gewoon opengehouden, de dienstverlening op peil gehouden, sociale plannen en cao-resultaten uit onderhandeld. Maar bestuur en Verenigingsraad steken nu al bijna twee jaar lang heel veel energie in het verwerken van oud zeer en het zoeken naar gezonde verhoudingen. Dat moet gebeuren, maar daarbuiten wachten de problemen (en de kansen) niet totdat wij klaar zijn met onszelf.

Er is hoop. Na de jaarlijkse conferentie begin oktober met sectiebestuurders in Nunspeet begint het er op te lijken dat we een beloftevolle richting voor de toekomst te pakken hebben. Samengevat: elke stem telt, en elk lid telt. Het leven van de NVJ speelt zich af in de secties, zo is het bij sommige van die secties en zo zou het bij alle moeten zijn. Dat besef vertaalt zich in een vereniging waarin de leden het voor het zeggen hebben. De komende tijd moeten we voor dat concept nog steun krijgen in de Verenigingsraad en het in statutenwijzigingen gieten om een open en ook werkbare democratie te verzekeren. Nog even doorbijten dus, maar wel om vervolgens versterkt weer naar buiten te gaan, de storm in. Als een heuse vereniging van journalisten.