Op de misschien-stapel

donderdag 5 maart 2015

Het was 2001, ik kwam vers van de School voor Journalistiek en tikte aan mijn veel te kleine bureau op mijn studentenkamertje mijn eerste sollicitatiebrief. Naar de Volkskrant; er waren twee werkervaringsplekken voor jonge journalisten bij de krant. Ik schreef een vlammende motivatie en sloot twee artikelen bij waar ik trots op was, zoals deze. Ik mocht vast en zeker op gesprek komen: ze zouden de eerste journalist die een week in een meisjesgevangenis verbleef toch in ieder geval wel even willen spreken?

Een paar weken later viel de afwijzingsbrief in de bus. Daarin stond dat mijn sollicitatie nog wel apart was gelegd (op de ‘misschien-stapel’, nam ik aan), maar dat er heel veel kandidaten waren geweest, en een gesprek er niet in zat. (Jaren later, toen ik bij de krant DAG werkte – het kleine broertje van de Volkskrant – hoorde ik van een collega die bij de grote broer vandaan kwam dat je op de Volkskrant-burelen niet serieus wordt genomen als je niet alle presidenten van de Verenigde Staten sinds 1789 in chronologische volgorde kan opsommen. Dus misschien waren we sowieso niet zo’n goede match geweest.)

Aan deze eerste sollicitatie-ervaring moest ik weer denken toen ik het goede nieuws hoorde over nieuwe cao-afspraken die de NVJ heeft gemaakt met de werkgevers. Maar liefst honderd jonge journalisten kunnen dit en volgend jaar gebruik maken van een nieuwe ronde van de kennismakingsregeling. Tegen een salaris van ongeveer 2100 euro bruto per maand (stukken beter dan de beloning bij een nepstage) kunnen ze ervaring opdoen op een redactie van een dagblad, publieksblad, opinieblad of vaktijdschrift. De kranten en bladen maken de komende maanden bekend hoeveel plekken er bij hen beschikbaar zijn, en gaan daarna werven. Hou de NVJ-site in de gaten: wij publiceren informatie over de verschillende plekken.

Vanaf deze zomer zullen de jonge journalisten aan het werk zijn tegen een goed loon en enorm veel ervaring opdoen, met goede begeleiding. Ik zou bijna zeggen dat ik jaloers ben op de gelukkige honderd die door de selectie komen. Maar dat zeg ik niet: ik gun het de jongere garde van harte in deze hypercompetitieve journalistieke arbeidsmarkt. Schrijf dus een vlammende sollicitatiebrief, sluit artikelen bij waar je trots op bent, en duimen maar…

Ik kan een sollicitatie naar een plek bij een vakblad trouwens van harte aanbevelen. Na de Volkskrant-afwijzing solliciteerde ik bij Medisch Contact, een vakblad voor artsen. Daar wilden ze me wél hebben. Ik kwam in een warm bad terecht en deed in een paar jaar tijd een schat aan kennis op over gezondheidszorg en wetenschap: een specialisme waar ik nog steeds veel profijt van heb. Ondertussen schrijf ik af en toe ook voor de Volkskrant. Een opdrachtgever die ik binnensleepte dankzij het specialisme dat ik ooit bij Medisch Contact opdeed. Gelukkig vergat de Volkskrant-chef die me binnenhaalde me eerst aan de gevreesde presidenten-test te onderwerpen.