Gisteren sprak ik voor het eerst met onze in Egypte bij verstek tot tien jaar cel veroordeelde collega, Rena Netjes. Ik belde haar toen ze onderweg was naar huis na een optreden in Radio Brasil, alwaar ze niet het voetbal becommentarieerde, maar aandacht vroeg en kreeg voor haar zaak en die van haar collega-veroordeelden. Collega’s van wie er een aantal nog veel beroerder aan toe is dan Netjes zelf.
Geloof mij; Rena heeft het zelf ook zwaar. Ze leeft in een totaal bizarre werkelijkheid. Nu nog op adrenaline, maar de vermoeidheid is al nadrukkelijk te horen. Evenals de woede en de vastberadenheid. ‘Wat men mij ook adviseert, ik laat me de mond niet snoeren’, zei ze tegen me. En ik nam aan de andere kant van de telefoon diep mijn petje voor haar af.
Maar het kan niet blijven bij het afnemen van petjes en steunbetuigingen in de vorm van een telefoontje, een blog of een tweet. Als voorzitter van de NVJ, maar ook als rechtgeaard journalist, moet ik meer doen dan dat. Afgelopen weekend heb ik nagedacht over de middelen die er zijn naast het bewandelen van de formele (NVJ) wegen. Ik deed er lang over voordat ik er eentje vond. Gek hoe een mens soms het meest voor de hand liggende over het hoofd kan zien. Maar toen ik het uiteindelijk zag, wist ik dat ik een passende manier gevonden had om de druk op zowel de Egyptische ambassadeur als op onze eigen minister – die overigens helemaal aan de kant van de vrije pers staat – hoog te houden. Passend, omdat het middel in ons eigen vakgebied besloten ligt. Sterker nog; we doen de hele dag niet anders.
Ik ga vragen stellen. Veel en vervelend vaak. Correcte vragen uiteraard. Gewoon als journalist. Aan de minister ga ik bijvoorbeeld vragen hoe zijn ontmoeting met de ambassadeur van Egypte is verlopen, wat deze te vertellen had en wat de volgende stappen zullen zijn. En aan de ambassadeur ga ik vragen waaruit blijkt dat mevrouw Netjes terroristische banden zou hebben. Met de antwoorden ga ik aan de slag. Hoor en wederhoor, de beroepscode volgend. En ik roep u op hetzelfde te doen, of u nou voor een tijdschrift, radio / televisie, de krant of een huis-aan-huisblad werkt. Opdat men niet vergeet (in het geval van de minister) en weet (in het geval van de Egyptische ambassadeur) wat een luis in de pels betekent. Rena Netjes staat voor vele collega’s in de wereld die vanwege het bedrijven van vrije en gedegen journalistiek in het nauw kwamen. En juist die vrije en gedegen journalistiek geeft ons de mogelijkheid ons verzet daartegen te tonen. Bellen dus. Veel en vaak.
Wordt vervolgd.
Telefoon Ambassade van Egypte: (+31) 70 354 4535 (+31) 70 354 2000
Lees ook het verhaal van Rena Netjes over haar vlucht uit Egypte: 'Het had weinig gescheeld of ik zat ook in die kooi'