U kunt wel gaan…

woensdag 10 januari 2018

Het kwam al een keer eerder ter sprake: de plotselinge matige beoordeling van de oudere verslaggever. Twintig jaar of langer goed of meer dan goed beoordeeld en dan (vaak na een wisseling in het management) zomaar een D-beoordeling… En wie gelooft er dan nog in toeval als de oudere verslaggever vervolgens bij de hoofdredactie wordt uitgenodigd en een vertrekregeling krijgt voorgeschoteld? Meestal een niet al te zuinige.  

Dan blijkt het moeilijk het verzet tegen de beoordeling vol te houden en niet te zwichten voor de hint (en vaak meer dan dat) dat je je toch echt moet bezinnen op je loopbaan binnen dit bedrijf. De laatste tijd zijn de vrijwillig vertrekregelingen (buiten reorganisatie)  niet van de lucht. Vooral bij de Persgroep valt de matige beoordeling gevolgd door een exit-voorstel  ‘te betreuren’.  Kijk, als je toch al weg wil (en die journalisten zijn er ook) is er niets aan de hand. Dan is het extraatje in de vorm van een vertrekvergoeding natuurlijk meer dan welkom.  Waar wel van alles op valt af te dingen is het gezaag aan de stoelpoten van de oudere (en 50 is dan al het oude 60) die opeens niet meer functioneert. Vaak zijn dan vage beoordelingsnoties aan de orde: “betrokkene kan moeilijk aanhaken bij de nieuwe verwachtingen van de online redactie” en “niveau en aantal artikelen onder de maat”, en “de productie is vaak ongeïnspireerd en zonder passie". Toe maar: alsof een sekspartner naast de meetlat wordt gelegd. “Niveau en aantal artikelen onder de maat”, is dan wel weer een zakelijk oordeel, maar vraagt wel om onderbouwing: wat is de kwantitatieve norm en wat mankeert er concreet aan de geleverde stukken, zijn dan toch terechte vragen.

Stel je hapt niet in de voorgehangen worst van de vertrekregeling en je besluit de strijd aan te gaan. Wat dan? Nou, de cao heeft een regeling voor bezwaar en beroep tegen de beoordeling. Eerst bij de leidinggevende en vervolgens bij een onafhankelijke beoordelingscommissie die niet alleen naar de procedure kijkt,  maar ook naar de onderbouwing van de beoordeling. Een goed onderbouwd verweer tegen  de D-beoordeling kan dus wel degelijk tot iets leiden. Want een werkgever en dus ook de Persgroep kan niet zomaar roepen: “Onvoldoende”.  Uiteindelijk is het de rechter die oordeelt of het functioneren onvoldoende is en dus tot een einde aan de arbeidsovereenkomst noodzaakt. En die kijkt, àls het onvoldoende functioneren al vaststaat, ook of er een serieus verbeter- en scholingsplan is aangeboden. Bij de D-beoordeling als ‘rode loper’ naar de uitgang ontbreekt dit plan vaak. Logisch want het is de bedoeling dat je ‘opzout’.  Kortom, als je niet wil happen in de worst, hap dan niet en maak werk van een eerlijke beoordeling. Wij doen mee!