Desirée Schippers

In 2012 studeerde ik af aan de School voor Journalistiek als fotojournalist en begaf me meteen op de enige markt beschikbaar namelijk die van de freelancers. Met veel gunfactor van de mensen om mij heen begon ik mijn eerste foto opdrachten te doen bij de Amersfoorte Courant. Het werk als freelancer vond ik erg spannend en het opbouwen van je werk was dan ook een enorme uitdaging. Nadat ik de eerste jaren me volledig had gefocust op nieuwsfotografie, bleek dat toch niet helemaal my cup of tea. Langzaamaan ben ik andere dingen gaan uitproberen en zit ik nu veel meer in de richting waar ik wil zitten. Namelijk portretten. Ik maak divers werk voor musea, bedrijven, ondernemers en natuurlijk ook nog de krant. 

Het allermooiste werk vind ik het maken van een portret. Het moment dat je verbinding maakt met je medemens en het vertrouwen krijgt om samen iets moois te mogen maken. Er is voor mij niets intenser dan dat. Het is als een spel en zodra beide spelers bereid zijn te spelen dan kan er echt wat gecreëerd worden. Voorafgaand gaat natuurlijk een ritueel als bijna een paringsdans van vogels, want hoe krijg je iemand zover dat hij of zij zich echt wil laten zien. Kom maar tevoorschijn uit je schulp!

Door actief te besluiten wat ik het allerleukste vond om te fotograferen is het resultaat dat ik dat nu ook heel vaak kan doen. Natuurlijk doe ik ook nog ander werk als reportages of campagnes. Zo heb ik mijn eigen project over de Italiaanse mannen cultuur “Ragazzi”, waarvoor ik al twee keer naar Italië ben afgereisd. Voor mijn gevoel heb ik nog niet genoeg mannen gefotografeerd dus ik wil nog een keer teruggaan om ze op de kiek te zetten. Ik vind het fascinerend hoe mensen zich gedragen en de puurheid in de Italiaanse cultuur zie je bijna nergens terug.

Voor de toekomst heb ik vele mooie dromen. Barack Obama portretteren… Een andere droom is een portretserie over de mens. Dat zou ik heel graag zou willen maken. Ik ben er zelf al mee bezig, maar het lijkt me natuurlijk geweldig die serie straks gepubliceerd te zien in een galerie of een vooraanstaand magazine. In New York ofzo… Ach, dromen mag toch?

Over de foto's

Foto 1 Jay Kids
Vader Jay voedt solo zijn vijf kinderen op. Wat mij raakt in deze foto is de liefde van de kinderen en de openheid van Jay. 

Foto 2 Schrijver Jan Brokken
De shoot met Jan Brokken was erg leuk. De aanleiding was dat zijn nieuwe boek uitkwam. Dit is een van de eerste foto’s gemaakt in de shoot en wat ik zo mooi vind is dat hij nog een beetje in zijn schulp lijkt, maar het licht al op hem schijnt. Wint de nieuwsgierigheid het van de eigenwijsheid? Ja! 

Foto 3 Loes' truien
Charlotte Wigmans staat op deze foto. Voor AD Magazine mocht ik een serie ouderen portretteren in de gebreide truien van Loes. Daar waren ze echter niet echt op voorbereid en alle dames ging met de kont tegen de kribbe en waren niet bereid om vervolgens ook nog individueel op de foto te gaan. Al snel had ik door dat Charlotte een beetje de leider was en die wilde wel de ‘Feyenoord-trui’ aan zoals ze hem noemde. Zodra zij voor de lens verscheen was het dikke pret en natuurlijk wilden alle andere dames toen ineens ook wel op de foto. 

Foto 4 Ragazzi Martano
Dit is de eerste foto die ik maakte in de Ragazzi serie, voor mijn gevoel gelijk ook de beste. Deze groep oudere mannen die zich gedragen als jongens (‘ragazzi’) zitten voor hun buurthuis te praten en te drinken in Martano. Elke dag komen ze samen om de zaken van het leven te bespreken, voetbal en vrouwen. 

Foto 5 Voormalig directeur Dierentuin Amersfoort Ronald van der Zande
Dit is nog steeds een van mijn favoriete foto’s die ik in het eerste jaar van mijn werkbestaan maakte. Ronald moest voor een interview op de foto omdat hij weg ging bij de dierentuin. Graag wilde hij in de vernieuwde vogel-volière op de foto. Ik geloof in speelsheid van de mens en niets is leuker dat los te maken bij een directeur. We konden heel dicht bij de Maraboes komen en op mijn suggestie of Ronald de Maraboe niet kon spiegelen ging zijn been gelijk omhoog.