De grenzen van kritische verslaggeving, onderzoek naar Nederlandse correspondenten in Turkije

vrijdag 1 maart 2019

De Koerden en de PKK, alles wat met Gülenisten te maken heeft, en corruptie van de overheid en kritiek op president Erdogan, zijn de drie gevoelige onderwerpen waardoor journalisten in Turkije in de problemen kunnen komen. Hoewel correspondenten een groot verhaal zien in de vermeende corruptiepraktijken, heeft niemand hier vooralsnog een uitgebreid (onderzoeks)verhaal over gemaakt. Het is te moeilijk of het ligt te gevoelig. Dit is een van de conclusies uit het onderzoek van Sozan Toksoz, masterstudent aan de Universiteit van Amsterdam, naar de positie van Nederlandse correspondenten in Turkije. Vanavond presenteert ze de onderzoeksresultaten tijdens het debat ‘Standplaats Turkije’ in De Balie in Amsterdam.

Joep Bertrams.png

(Joep Bertrams)

Voor haar masterthesis deed Sozan Toksoz onderzoek naar Nederlandse correspondenten in Turkije om te weten wat de positie is van Nederlandse journalisten in een land waarvan de persvrijheid sterk onder druk staat. In Turkije ligt weliswaar het nieuws voor het oprapen en de correspondenten vinden zelf dat zij behoorlijke journalistiek kunnen bedrijven, maar toch is het op zoek gaan naar nieuwsonderwerpen en het maken daarvan lastig. Door de gebeurtenissen in de afgelopen jaren wordt er, voornamelijk door de Turkse overheid, druk uitgeoefend op de correspondenten.

Zelfcensuur

De correspondenten vinden in eerste instantie niet dat zij zelfcensuur toepassen. Toch blijkt uit het onderzoek dat journalisten soms hun tekst aanpassen of gevoelige uitspraken minder spannend maken om bijvoorbeeld zo belangrijke bronnen of netwerken niet kwijt te raken. Tegelijkertijd concludeert Toksoz dat het door de omstandigheden waarin zij zich bevinden hen ook moeilijk wordt gemaakt.

Meepraten over ervaringen

Vanavond presenteert Sozan Toksoz haar onderzoeksresultaten. Turkije-correspondenten, onder wie Lucas Waagmeester, gaan met elkaar in debat over hun ervaringen. Ervaren ze problemen als ze zich opnieuw willen accrediteren en zijn er thema’s die extra gevoelig liggen? Hoe beschermen ze zich op reportage in conflictgebieden en in hoeverre verschillen de omstandigheden in Turkije met andere landen waar ze hebben gewerkt? Zijn er thema’s die ze vermijden, of kunnen ze zich juist meer vrijheden veroorloven dan journalisten uit Turkije?

Je kunt dit debat bijwonen en meepraten, ga hier naar meer informatie

buitenland persvrijheid turkije