Het is slecht gesteld met het diversiteitsbeleid bij mediaorganisaties en diversiteit in de media. Het percentage vrouwen in hoge posities bij de Publieke Omroepen is lager dan in 1989. En onder groepen Marokkaanse jongeren groeit het cynisme als het om media gaat. Frénk van der Linden sprak met Frans Jennekens (NTR), Ruchi Tandon (BBC) en de Haagse wethouder Rabin Baldewsingh over het belang van diversiteit in de media.
Foto: Sebastiaan ter Burg
Voor Frans Jennekens, projectleider diversiteit bij NTR, is diversiteit een vanzelfsprekendheid die je in de programma’s van NTR terugziet. Of het nu om Nieuwsuur gaat, College Tour of Klokhuis, diversiteit moet terug te zien zijn op het scherm en achter het scherm. Hij kan er niet bij dat er nog steeds kranten zijn die niet het belang inzien van diversiteit. ‘We willen toch zoveel mogelijk mensen bereiken, open zijn en waarheden naar buiten brengen? Dan komt daar wel degelijk je eigen achtergrond bij kijken, je roots, je familie, je opvoeding. Die nuances kun je niet in boeken vinden of op internet.’
Het verbaast Ruchi Tandon (BBC’s Diversity Unit) dat het gemis aan diversiteit niet wordt gezien. ‘Ik ben verbaasd en geschokt. De media vertegenwoordigen de maatschappij waarin we leven, diversiteit zit in zoveel dingen. Ook in Groot-Brittannië werken we hier al heel lang aan, en ook hier vindt nog steeds het debat voor en tegen plaats. Ik vraag me trouwens af waarom er vanuit de maatschappij niet meer protest is van mensen die willen dat ze meer diversiteit terugzien in de media of politiek.’
‘Die geluiden zijn er wel’, zegt wethouder Rabin Baldewsingh van Den Haag. ‘Maar er is weinig activisme.’
Het gemis aan diversiteitsbeleid leidt er toe dat binnen bepaalde groepen het cynisme groeit en het vertrouwen daalt. Jennekens: ‘Marokkaanse jongeren willen niet meer in de landelijke dagbladen. Ze worden niet gehoord. Ik heb met hen een netwerk opgezet waarin wél ruimte is voor andere verhalen. Over hoe de politie tegen hen optreedt. Bij de krant kan een jongere niet terecht met zijn verhaal want er moet bewijs zijn. Daarom wil ik dat ze komen met hun verhalen, met geheime camera’s en wat er gebeurt. Dan zie je verborgen discriminatie en racisme. Dat soort verhalen haal je alleen naar boven als je het woord geeft aan mensen die ervaringen hebben.’
Er is discriminatie, bevestigt Rabin Baldewsingh. Ook door de politie. ‘Ik ben het er mee eens dat die verhalen verteld moeten worden op verschillende niveaus en vanuit verschillende perspectieven. Maar er is ook emancipatie. In de Schilderswijk wordt omzet gedraaid, er zijn daar heel veel initiatieven. Ook die verhalen mogen verteld worden.’