Als journalist moet je misstanden aan de kaak kunnen stellen en je in het openbaar kritisch, informerend, opiniërend of waarschuwend kunnen uitlaten. Daartegenover staat het belang van individuele burgers om niet door publicaties in de pers te worden blootgesteld aan lichtvaardige verdachtmakingen.

Bij het beoordelen van de (on)rechtmatigheid van een publicatie weegt de rechter het recht op vrije meningsuiting af tegen het recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer en eer en goede naam. Dit zijn beide grondrechten en deze wegen in beginsel dus even zwaar.

Volgens artikel 7 Grondwet heeft niemand voorafgaand verlof nodig om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.

De media vervullen een noodzakelijke rol in de democratische samenleving: zij zijn de publieke waakhond die onder andere als functie heeft om machthebbers rekenschap af te laten leggen aan het publiek.  

Bij de beoordeling van de rechtmatigheid van een publicatie is mede van belang of die bijdraagt aan het publieke debat omtrent een maatschappelijk relevante kwestie. Uit de rechtspraak blijkt dat publicaties over onderwerpen van publiek belang een zware bescherming verdienen

Van een journalist wordt verwacht dat er zorgvuldig onderzoek naar de feiten wordt gedaan. Daarbij hoeft echter geen overtuigend bewijs geleverd te worden. De feiten hoeven, anders dan in het strafrecht, niet vast te staan.

Publieke figuren moeten zich meer laten welgevallen dan de gemiddelde burger.

Als een publicatie onrechtmatig blijkt te zijn, kan de rechter –in het uiterste geval- verwijdering van de onrechtmatige publicatie opleggen, een rectificatie voorschrijven, en tot een schadevergoeding veroordelen.

De vrijheid van nieuwsgaring betekent niet dat de journalist zich niet aan de wet zou hoeven te houden. Weliswaar ziet vrije nieuwsgaring op...

Voordat een journalist kan publiceren moet er eerst informatie worden ingewonnen. Dat inwinnen van informatie heet nieuwsgaring. Essentieel voor de persvrijheid. Nieuwsgaring valt daarom onder de bescherming van artikel 10 EVRM en artikel 7 van de Grondwet.

Bronbescherming is een hoeksteen van de persvrijheid en onmisbaar voor het verkrijgen van informatie. Pas in 2018 is bronbescherming voor journalisten in Nederland in de wet opgenomen.

Hoe volledig mag een journalist eigenlijk zijn in zijn publicaties? Is het altijd toegestaan om in een artikel de volledige naam van je ‘onderwerp’ te noemen?

Welke stappen kun je als journalist nemen om juridische problemen bij publicatie te voorkomen?

Journalisten zijn doorgaans zeer zorgvuldig. Maar wie is er aansprakelijk als het toch een keer misgaat en er sprake is van een onrechtmatige publicatie?

Het gebruik van anonieme bronnen is voor een journalist vaak noodzaak, maar kan tot vervelende problemen leiden als er gedonder over de publicatie ontstaat. Want hoe bewijs je dat wat je hebt geschreven juist is?

Welke rechten heb je eigenlijk als journalist? Mag je telefonische interviewopnamen maken? Is een publicatieverbod vooraf mogelijk? Een aantal praktische vragen (en antwoorden) op een rijtje.

Een column bevat vaak waardeoordelen en niet zozeer objectieve feiten. Mede daarom is in een column meer toelaatbaar dan in andere publicaties. Toch is niet alles geoorloofd in columns (en cartoons).

Eén van de belangrijkste uitgangspunten van de journalistiek is hoor een wederhoor. Leidt het ontbreken van de mogelijkheid tot weerwoord tot een onrechtmatige publicatie?

Voor het toepassen van dwangmiddelen waarbij bronbescherming van journalisten in het geding is, moet volgens de Wet Bronbescherming in strafzaken is eerst toestemming van de rechter-commissaris nodig is. In dit artikel wordt het begrip dwangmiddelen uitgelegd.

Houders van een politieperskaart dienen in principe achter het lint toegelaten te worden. Toch gaat het nog steeds wel eens fout. In dit artikel vind je voorbeelden en spelregels.

Is het gebruik van een verborgen of draaiende camera of een verborgen of openstaande microfoon zomaar toegestaan?