Het (foto)moment van Soenar Chamid en Margarita Bouma

dinsdag 12 mei 2020

Die ene fractie van een seconde waarin je al fotograferend wist: dit is hét beeld. Of dat moment waarop je op de juiste plek op de juiste tijd die foto der foto’s schoot. Ditmaal het fotomoment van NVF-lid Soenar Chamid én dat van zijn echtgenote, een koppel dat zich door de jaren heeft gespecialiseerd in de sportfotografie.

Wie?

Soenar Chamid (66) en Margarita Bouma (60), oprichter en eigenaar van het fotopersbureau Soenar Chamid Sportfotografie. Het bureau levert aan diverse dagbladen, tijdschriften, sportbonden en bedrijven die zich met sportsponsoring bezig houden. Soenar is sinds 1 januari 1975 lid van de Nederlandse Vereniging van Fotojournalisten.

Hoe zijn Soenar en Margarita in het vak terechtgekomen? 

Soenar: “Door een blessure in het jaar dat ik aan de WK Schaatsen in Cortina d Ámpezzo voor junioren reed, groeide mijn passie om het moment tijdens schaatswedstrijden vast te leggen. Dat deed ik destijds met een Zenith fotocamera die ik tijdens een trainingskamp in Moskou in een toeristenwinkel had gekocht. In plaats van wedstrijden te schaatsen, ging ik mijn ploeggenoten vast leggen met de camera. De eerste publicatie was in het Rotterdamse dagblad Vrije Volk, daarna volgden de Amsterdamse dagbladen. Na verloop van tijd leverde ik op regelmatige basis foto’s aan achttien Nederlandse dagbladen.


Margarita: “Ik ben door Soenar in het vak gerold Wij woonden in 2000 net een half jaar samen en hadden een woon- werkpand gekocht, toen ik door omstandigheden moest vertrekken bij mijn toenmalige werkgever, waar ik een Public Relations-rol had. Ik kreeg destijds een jaarsalaris mee en ging Soenar achterna naar de Olympische Spelen in Sydney. Na terugkomst ben ik op zijn advies gaan fotograferen. Ik kon natuurlijk toch nog altijd terug naar een eventuele kantoorbaan. Naast studiofotografie ben ik steeds meer richting de sportfotografie gegaan. Vooral schaatsen, zwemmen, judo , turnen en atletiek lagen mij goed.”

Wat is het grote voordeel van samen een sportevenement fotograferen? 

Soenar: “Er gebeurt veel op verschillende locaties in bijvoorbeeld een atletiek stadion. Het is nuttig om een verschillend standpunt in te nemen. Tijdens een EK of WK Zwemmen kunnen we van beide zijden van het zwembad foto's van bijvoorbeeld het aantikken en het juichen maken. Bij het schaatsen staat een van ons op een goede positie na de finish en de ander kan bijvoorbeeld bij de wissel of bij een tribune met familieleden staan.” Margarita: “Ik let ook op heel andere dingen dan Soenar. Hij legt zich meer toe op de actie. Ik kijk naar bijvoorbeeld emotie en andere dingen eromheen. Wij maken eigenlijk totaal verschillende foto’s, zelfs als het om dezelfde sporter gaat.”

Wat?

Soenar: “Tijdens de IAAF World Athletics Championships DOHA, gold Sifan Hassan, Nederlandse atlete, als de topfavoriete op de 1.500 meter. Toch twijfelde ze lang welke afstand ze zou doen naast de 10.000 meter: de 1.500 of de 5.000 meter. Beide afstanden lopen, was in Doha geen optie: de finales waren direct achter elkaar. Het werd uiteindelijk de 1.500 meter. Sifan's prestaties kwamen onder een vergrootglas te liggen door een plotselinge dopingschorsing van haar coach Alberto Salazar. Er stond veel druk op Sifan en zij moest zich verdedigen in de media. Tijdens de wedstrijd verraste zij iedereen door al vroeg op kop te gaan lopen, terwijl ze normaal gesproken pas aan het einde van de race naar voren kwam. Haar dominante optreden leverde haar een tijd van 3.51,95 op, waarmee ze maar liefst 3,34 van haar Nederlands record afhaalde.”

Margarita: “Ik stond de wedstrijd boven te fotograferen, Soenar was ergens beneden. Ik hoopte altijd dat Sifan Hassan wat van emotie zou laten blijken. Zij was namelijk altijd behoorlijk stoïcijns. En die emotie kwam: ze ging helemaal uit haar plaat. Soenar heeft haar gefotografeerd toen zij lachend op de grond lag. En ik heb haar gefotografeerd toen ze op haar eigen naam wees, zo van ‘dit heb ik gedaan!’. Dat was wel een kippenvelmomentje. Soenar en ik zaten naderhand naast elkaar de foto’s af te werken. Hij vond mijn foto ook mooi. Maar ja, in mijn ogen is mijn opname beter dan die van hem, hahahaha.”

“Eerlijk gezegd, weet ik niet wat er verder met de foto’s is gebeurd. Ongetwijfeld hebben de nodige media het van ons afgenomen. Wij hebben ze nog wel dat jaar ingestuurd voor de Zilveren Camera, in de categorie Sport. Helaas heeft geen van ons toen gewonnen.”

Meedoen?

Voor de artikelreeks ‘Het moment van…’ op de NVF-website, de -nieuwsbrief én in Focus Magazine is de redactie altijd op zoek naar collega’s die zich dat ene moment levendig kunnen herinneren. En die er ook het beeld bij hebben. Letterlijk dan.

Wil je meedoen? Mail dan even naar info@nvf.nl!