'NDC offert huis-aan-huisbladjournalisten op'

Wat is er aan de hand? Vorig jaar werd bekend dat NDC in totaal 105 banen zal schrappen. Daarbij gaat het om 48 fulltime journalisten op de redacties van het Dagblad van het Noorden, de Leeuwarder Courant, het Friesch Dagblad en de redacties van de huis-aan-huisbladen.

Onevenredig hard

Afgelopen week werd bekend dat 127 redacteuren van de dagbladen vrijwillig werktijd inleveren, ze gaan van een 38-urige werkweek naar 36 uur. Het bijzondere daarvan is dat op die manier het aantal te schrappen voltijdbanen fors wordt teruggebracht: van dertig naar elf. Medewerkers maken met elkaar een gebaar om de kwaliteit van de dagbladen te waarborgen en zoveel mogelijk (dagblad)collega´s binnenboord te houden. Dat is heel mooi. Dat gebaar zouden de huis-aan-huisbladjournalisten ook maar wat graag willen maken. Maar nee, die constructie is kennelijk voor directeur/hoofdredacteur Evert van Dijk niet wenselijk. In totaal gaat het om 25 fte van de dertig, een heuse kaalslag: er blijven alleen een stuk of vijf ´regisseurs´ over. Natuurlijk betreft het in aantal minder redacteuren, maar relatief gezien worden de huis-aan-huisbladjournalisten onevenredig hard aangepakt. Journalisten die trouwens structureel veel minder verdienen dan hun collega´s bij de dagbladen. Het is dan ook volslagen onbegrijpelijk dat een hoofdredacteur bij een reorganisatie kennelijk zo´n wezenlijk een onderscheid maakt tussen zijn redacteuren.

Winstgevend

Wat het nog wranger en daarmee ook volstrekt onbegrijpelijk maakt, is dat veruit de meeste huis-aan-huisbladen winstgevend zijn: van de veertig titels maken er slechts zes verlies. De directie heeft aangegeven te moeten snijden bij de huis-aan-huisbladen vanwege het verlies dat wordt gemaakt, maar voor de grootste verliezen zijn nota bene de dagbladen verantwoordelijk. En de algemene verwachting is trouwens ook dat huis-aan-huisbladen veel toekomstbestendiger zijn dan dagbladen: de behoefte aan goedgeschreven, actueel en vooral ook gratis lokaal nieuws zal toenemen.

Schijnconstructie

Ontslagen huis-aan-huisbladredacteuren mogen straks overigens nog steeds voor het NDC werken, maar dan als zelfstandigen. Deze flexibilisering is een inmiddels beproefd concept, maar is dubieus. In de praktijk blijkt namelijk vaak sprake te zijn van een schijnconstructie: op papier heeft de voormalige medewerker nog enkele andere opdrachtgevers, maar in werkelijkheid blijkt de oud-werkgever veruit nog de belangrijkste. Grootste verschil ten opzichte van het vaste dienstverband is dat de opdrachtgever vaak maar bar weinig per uur uitbetaalt. Hoofdredacteur Van Dijk stuurt zijn huis-aan-huisbladredacteuren ondanks de winstgevendheid en de goede vooruitzichten van de meeste titels dus als een soort stank voor dank een verdraaid ongewisse toekomst in.

Wie een en ander op een rijtje zet, begrijpt heel goed dat de huis-aan-huisbladjournalisten van NDC het gevoel hebben gekregen dat ze worden geslachtofferd ten gunste van hun dagbladcollega´s.

Het lijkt erop dat hoofdredacteur Van Dijk de lezers en adverteerders van de nieuwsbladen onderschat. Die willen namelijk op termijn geen goedkope paginavulling, maar juist kwalitatief goed en interessant lokaal nieuws in ´hun´ huis-aan-huisbladen. Dat onderschatten getuigt van kortetermijndenken en visieloosheid.

Het is daarom van harte te hopen dat de directie van NDC na de dagbladjournalisten ook de huis-aan- huisbladredacteuren tegemoetkomt. Zij verdienen evenals hun dagbladcollega´s een faire behandeling, waarbij het uiterste wordt gedaan om zoveel mogelijk van hen in dienst te houden.