Angeniet Berkers

Angeniet Berkers (Rotterdam, 1985) is een sociaal bewogen fotografe met jarenlange ervaring als sociotherapeut in de (jeugd)ggz. Ze werkte o.a. bij Centrum ’45 met mensen met complexe PTSS, veroorzaakt door oorlog en geweld. In 2017 studeerde ze af aan de opleiding Documentaire Fotografie van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten.

Met haar camera zoekt ze naar contact en verbinding met mensen die zich soms in kwetsbare posities bevinden. Ze stelt gevoelige onderwerpen aan de kaak en kijkt daarbij altijd naar de menselijke kant van het verhaal. Ze weet dit op een integere wijze te verbeelden en te vertellen. Haar werk werd gepubliceerd in o.a. de Volkskrant, NRC, Trouw, De Correspondent, Brandpunt + en de Groene Amsterdammer.

Ze werd geselecteerd voor de NOOR Masterclass in Amsterdam en het Canon students program van Visa Pour L’image in Perpignan. In haar derde jaar gaf ze in eigen beheer het fotoboek ‘15m2 of Freedom’ uit. Haar eindexamen dummy ‘ECHO’, ontworpen door SYB, werd genomineerd voor o.a. de Rencontres de la Photographie Dummy Award. Momenteel werkt ze aan een aantal nieuwe projecten rond het thema intergenerationeel trauma en verzwegen geschiedenissen waarvoor ze recentelijk de Stipendium Dialoog ontving van Fotodok en Stichting Dialoog.

Over de foto's

Foto 1: Uit de serie ‘Echo’
Op 11 april 2016 kwam Attawapiskat, een afgelegen inheems dorp in Noord-Ontario, Canada, in het wereldnieuws. Elf mensen deden er op die dag een poging tot zelfmoord, onder hen veel jonge kinderen van 11 tot 13 jaar. Er bleek sprake van een combinatie van complexe oorzaken voor deze hoge cijfers, één ervan was intergenerationeel trauma. De ouders en grootouders van deze kinderen hadden veelal op kostscholen verbleven om te assimileren in de Westerse cultuur, met alle gevolgen van dien. De leefomstandigheden zijn er zwaar, huizen vaak overbevolkt en slecht onderhouden. 

Foto 2: Reportage over LGBTQ-vluchtelingen in Kiev
In mijn derde jaar op de KABK maakte ik tijdens een werkweek in Kiev in samenwerking met journaliste Eva Cukier een reportage (mijn eerste voor een krant ooit!) voor Trouw over een LGBT-opvang Insight voor vluchtelingen uit Oost-Oekraïne. Op de foto zie je Katja die met haar zoon vluchtte uit Donetsk. Homo’s en transgenders kunnen nergens naartoe. In reguliere vluchtelingencentra worden ze gediscrimineerd. 

Foto 3: Uit de serie 'New Homeless’
De nieuwe daklozen; ze zijn niet verslaafd of psychotisch maar zijn door bijvoorbeeld scheiding of schulden hun huis verloren, velen hebben gewoon een baan. Deze mensen worden vaak geweerd bij de gewone opvangcentra omdat ze ’te goed’ zouden zijn, waarna ze gedwongen hoppen van bank naar bank. Het moeras van de bureaucratie trekt ze steeds verder de diepte in. Op de foto zie je Marco Bruigom op zijn kamer bij de Kessler Stichting. De foto maakte ik voor een item op Brandpunt +, ze filmden mij en Marco toen we de foto’s maakten. 

Foto 4: Uit de serie ’Nyege Nyege’
Het Nyege Nyege festival (vanuit Luganda vertaald; de onweerstaanbare neiging om te dansen) is het grootste dancefestival van Oost-Afrika. Bezoekers vanuit allerlei omringende landen trekken naar Jinja om daar, aan de oever van de Nijl in een overwoekerd resort, een bijzonder feestje te bouwen. Met de serie wil ik een ander (positief) beeld laten zien van deze regio. De serie werd gepubliceerd in de Volkskrant. 

Foto 5: Uit de serie ‘Vladimir & Yelena’
Vladimir & Yelena wonen in een oude Sovjet-flat in Riga, Letland. Sinds de komst van de euro zijn de prijzen enorm gestegen in het land, hun pensioen van 130 euro is onvoldoende om rond te komen. Het huis heeft geen verwarming en er zijn slechts twee douches en wc’s voor het hele gebouw aanwezig. Ze zijn 38 jaar getrouwd en hebben een zoon van 35 jaar. Deze serie maakte ik tijdens een werkweek van mijn tweede jaar aan de KABK.